ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΧΑΡΗ

ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΧΑΡΗ

Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

mouri-ammop

Παίζουν με την λογική μας, παίζουν με την υπομονή μας και σαν ανάλγητοι ξεδιάντροποι συνένοχοι δολοφόνων, παίζουν και με την ζωή μας… Και παίζουν για το κέρδος των αφεντάδων τους..., πρεζόνια της εξουσίας που ζούνε με την υπόσχεση πως θα πάρουν την δόση που ποθούν... Σαπρόμυαλοι κι ανίκανοι που βολεύονται πετώντας μία πατρίδα κι έναν λαό στις δεξαμενές της κρεατομηχανής της Νέας Τάξης...

«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα…», αλλά και αδίστακτοι συνεργοί εκείνων που μας θέλουν πειραματόζωα στην κλούβα, δεν μπορούν να διανοηθούν πως η βία που ασκούν μόνο με μεγαλύτερη βία θα αντιμετωπισθεί στο τέλος. Άλλους από εμάς τους έχουν ναρκώσει, άλλους τους ξεγελάνε χαρίζοντάς τους αστραφτερά μπιχλιμπίδια, άλλους πάλι τους έχουν «πείσει» μέσα από τους συνεχείς εκβιασμούς και τις απειλές τους. Μα κάποιοι τους ξέφυγαν κι είναι αυτό το σπουδαίο εκείνο γεγονός, που θα οδηγήσει τους υπανθρώπους θρασείς υπαλλήλους και τα απάνθρωπα αφεντικά τους στο τέλος εκείνο που τους αξίζει.

Ορμούν τα σκυλιά να πάρουν το βιός μας.
Ορμούν οι μισεροί να αρπάξουν τα όνειρά μας.
Ορμούν οι άθλιοι να ξεπουλήσουν την πατρίδα μας.
Ορμούν οι τιποτένιοι να ξεπουλήσουν τα παιδιά μας.

Ελάτε κόσμε! Όλα μία δραχμή. Μπιρ παρά, για να μην ξεχνάμε και την Ελληνοτουρκική φιλία…
Ξεπουλάμε και δίνουμε δώρα ανθρώπινες ψυχές, κορμιά ζωντανών – νεκρών στην μακάβρια δούλεψή σας…

Ελάτε ισχυροί! Αρπάξτε τα όλα και σώστε τους ανέντιμους εφιάλτες που σας (εξ)υπηρετούν. Δώρα σας δίνουν, όλα εκείνα που δεν τους ανήκουν. Τσιμέντα, σίδερα, χώμα κι ανθρώπινα κορμιά… χάρισμά σας, αρκεί να σώσετε εκείνους που κάθονται δίπλα σας σαν τα υπάκουα αγριόσκυλά σας.

Σειρές ανθρώπων στέκουν για ένα πιάτο φαγητό.
Σειρές ανθρώπων στέκουν τρέμοντας μην τους κόψουν το ρεύμα.
Σειρές ψυχών περιμένουν να τις ποδοπατήσει η επόμενη μαριονέτα που παίζει τον ρόλο του ανάλγητου κυβερνήτη.
Σειρές παιδιών που περιμένουν μπροστά στον σύγχρονο Καιάδα, να παραδώσουν την ζωή τους στα χέρια εκείνων που περιμένουν ανυπόμονοι να τα συνθλίψουν για να κερδίσουν ακόμη περισσότερα.
Σειρές γερόντων που αποκαμωμένοι ελπίζουν πως θα βρούνε το φάρμακό τους για να ζήσουν.
Σειρές σχηματίζουν οι άνθρωποι πειραματόζωα, αναμένοντας το νεύμα του δυνάστη, στη σύγχρονη φρικιαστική αρένα του τρόμου.

Τους τα πήραν όλα και θέλουν περισσότερα. Στοχεύουν ίσια μέσ’ την καρδιά και την ψυχή τους. Στοχεύουν να αρπάξουν ή να δολοφονήσουν θύμισες προγονικές και αξίες που μήτε τα χρυσάφια όλου του κόσμου μπορούν να εξαγοράσουν. Τουλάχιστον, όχι απ’ όλους, αφού οι πρόθυμοι έκαναν το βήμα μπροστά και εθελοντικά ανέλαβαν τον ρόλο του δήμιου, χωρίς κουκούλα, που θα θανατώσει παραδειγματικά -κατά τις προσταγές του αφέντη του- όλους εκείνους που τολμούν ακόμη να σκέφτονται, όλους εκείνους που λαχταρούν την λευτεριά τους, όλους εκείνους που δεν έσκυψαν ακόμη το κεφάλι να προσκυνήσουν το θεριό που τους απειλεί.

Αλαζόνες οι δήμιοι, ζωντανοί καθρέφτες των αφεντάδων τους, τροχίζουν το σπαθί, ελέγχουν την θηλιά και ανέκφραστοι μετρούν τα κορμιά που πέφτουν άψυχα μπροστά στα πόδια τους. Και δεν λογαριάζουν οι μισεροί πως ετούτη την οργή που γεννούν δεν είναι σε θέση να την αντιμετωπίσουν. Δεν είναι σε θέση να σταθούν ούτε μπροστά στην σκιά εκείνου που πρώτος θα σηκωθεί και θα τους πει: «Τέρμα. Ως εδώ. Εσείς ότι ήταν να κάνετε το κάνατε. Τελειώσατε. Τώρα αρχίζω εγώ».

Δεν σκέφτονται οι μαριονέτες, πως το αφεντικό τους θα τους πετάξει στην φωτιά για να σωθεί το ίδιο. Πάντα έτσι γίνεται. Και τώρα έτσι θα γίνει, σαν θα αρχίσει η φωτιά να δυναμώνει και να βγαίνει από τις καρδιές όλων μας. Ψίχουλα θα μας πετάξουν για να μας ηρεμήσουν οι αφεντάδες. Ταξίματα πολλά θα μας κάνουν για να αναβάλουν το τέλος που τους προσμένει. Και μια θα έχει ζέστη, και μια θα έχει κρύο, για να μπορέσουν να κάνουν καλά έναν λαό που τον χασισοπότισαν και του έδωσαν τα μύρια όσα κακά για να τον ναρκώσουν. Για να μην τους αντισταθεί.

Ψέμα στο ψέμα θα σπείρουν, αφού άλλο στη ζωή τους δεν ξέρουν να κάνουν. Στο ψέμα γεννήθηκαν, από το ψέμα ζούνε και σε αυτό μπροστά θα βρεθούν για να τους δικάσει.

Αυτοί στο ναρκωτικό της εξουσίας, κανονικά πρεζόνια, αντάλλαξαν τις ζωές μας για να παραμείνουν στον άθλιο μικρόκοσμό τους, κι εμείς απέναντι, στην ουρά περιμένουμε τον δήμιό μας… Και υπάρχει τόση ηρεμία μέσα σε αυτόν τον πόνο. Και υπάρχει τόση οργή σε αυτή την ακινησία… Όμως, η βία γεννά την βία και ετούτη η γέννα έχει πολύ πόνο, πολλές κραυγές και πολύ θανατικό. Μεγαλύτερο από αυτό που σήμερα ανέκφραστα ο δήμιος μοιράζει…

Αυτοί που στην σειρά καρτερικά περιμένουν, ξέρουν πως υπήρχαν πριν από ετούτους που σήμερα θέλουν να τους χαλάσουν τις ζωές, να τους πάρουν το αίμα, να τους κάνουν κομμάτια που θα μοσχοπουλήσουν στις αγορές της ελπίδας, να τους αρπάξουν τα χώματα τα ιερά και να χτίσουν με αόρατα σίδερα φυλακές για αδούλωτα πνεύματα.

Ελπίζουν έτσι οι ανθρωπόμορφοι δαίμονες πως θα γίνουν δυνατότεροι μέσα από τον θάνατο ενός λαού. Ελπίζουν πως η ιστορία καταγράφει στατιστικά στοιχεία. Ελπίζουν πως το αιματοβαμμένο παντεσπάνι τους δεν είναι ορατό από τον Θεό…

Ελπίζουν, όμως μέσα τους το ξέρουν οι απάνθρωποι προσωρινοί αφεντάδες, πως ο χρόνος τους είναι λίγος, απέναντι σε έναν λαό που πιότερο βάζει την πατρίδα του πάνω κι απ’ τη μάνα του την ίδια. Και ετούτη την πατρίδα θέλουν να αρπάξουν οι δόλιοι με τα δουλικά τους. Μα, δεν θα τα καταφέρουν… Γιατί η υπομονή τελειώνει και ο φόβος άρχισε να γίνεται συνήθεια…

Πιστέψτε το εσείς οι φθονεροί γλοιώδεις προσωρινοί δυνάστες… Αυτό που έρχεται δεν είναι επανάσταση. Είναι αποκατάσταση, είναι η μοίρα που κανείς δεν απέφυγε, είναι η αλήθεια που δεν μπορεί να κρυφτεί, είναι το δίκιο που εσείς θελήσατε να εξαφανίσετε. Κρυφτείτε, φύγετε ή μετανιώστε.

Όταν η Νέμεσις ξεκινήσει τον βηματισμό της, θα είναι αργά για όλους… Ιδίως για εσάς που ξεδιάντροπα την προκαλέσατε…
 kostasxan.blogspot.com

Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

H κραυγή αγωνίας μιας 15χρονης...


H κραυγή αγωνίας μιας 15χρονης...


"Απευθύνομαι σε εσάς επειδή εσείς μιλάτε κάθε μέρα σε αυτούς τους πολιτικούς που εγώ δεν μπορώ"...
Πριν από πολλές ημέρες εστάλη ένα ηλεκτρονικό μήνυμα. Πλην όμως ο... ηλεκτρονικός «δαίμων» το τοποθέτησε στο φάκελο «junk Ε-mail».
Σε μια διαδικασία ρουτίνας λοιπόν και λίγο πριν σβηστεί το μήνυμα, το... μάτι μας έπεσε στον τίτλο του: «Η ζωή μου». Κι επειδή τελευταία, έχει αρχίσει να γίνεται συνήθεια στην ελληνική κοινωνία να... «πετάμε» πολλές ζωές στα σκουπίδια, διαβάσαμε αυτό το «μήνυμα».

Το λιγότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε είναι να το μοιραστούμε μαζί σας.

Διαβάστε λοιπόν το μήνυμα που έστειλε μια μαθήτρια...

«Η ζωή μου

Είμαι μαθήτρια της Γ' γυμνασίου. Αποφάσισα να σας στείλω αυτό το e-mail διότι την μητέρα μου δεν την ακούει κανείς.

Μεγάλωσα χωρίς πατέρα διότι έτσι ήθελε ο Θεός, επίσης δεν γνώρισα ούτε τον αδελφό μου από θέλημα Θεού. Η μητέρα μου είναι καρκινοπαθής και αιμορροφιλική (νόσο Von. Willebrand). Το επίδομα της πρόνοιας δεν το έλαβε την περνούν λέει επιτροπή (ΚΕΠΑ). Της κόβουν την αναπηρική σύνταξη από το ΙΚΑ (235 ευρώ). Μου έκοψε τα αγγλικά και τα ισπανικά και φυσικά δεν έχουμε πλέον να πληρώσουμε τα καθημερινά μας έξοδα. Ψάχνει να βρει δουλειά μα φυσικά δεν βρίσκει και αυτές που βρίσκει δεν την παίρνουν για τους παραπάνω λόγους. Θα μπορούσε να δουλέψει και ας ρισκάρει την υγεία της.

Απευθύνομαι σε εσάς επειδή εσείς μιλάτε κάθε μέρα σε αυτούς τους πολιτικούς που εγώ δεν μπορώ. Θα ήθελα να τους πείτε:

Ευχαριστώ που είμαι 15 χρονών μαθήτρια του 19.5 και σκέφτομαι να παρατήσω το σχολείο και να ψάξω για μια δουλειά.
Ευχαριστώ διότι αναγκάζομαι να βλέπω την μητέρα μου να καταρρέει μέρα με τη μέρα.
Ευχαριστώ που δεν έχω τα απαραίτητα για να επιβιώσω.
Ευχαριστώ που δεν μπορώ πλέον να ονειρεύομαι το οτιδήποτε.
Ευχαριστώ που θέλω να πάρω τη μητέρα μου και να φύγουμε όχι σε άλλη χώρα αλλά σε άλλη ήπειρο.

Πέστε τους επίσης ένα μεγάλο "ΜΠΡΑΒΟ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΤΕ" να μας ισοπεδώσετε και να μας οδηγήσετε σιγά σιγά στην καταστροφή.

Με εκτίμηση.....»

real.gr

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Γιατί η επόμενη Κυβέρνηση δεν θα είναι μακράς διάρκειας


Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις που γίνονται συνέχεια, πολλοί σκεπτόμενοι μικροκομματικά και όχι εθνικά, πανηγυρίζουν για την επερχόμενη σωτηρία. Το δε μήνυμα, "ψήφος κατά του μνημονίου  ή υπέρ του μνημονίου" έχει μετατραπεί στα μηνύματα "στήριξης της κεντροδεξιάς πολυκατοικίας για να εμποδισθεί ο ερχομός του Σταλινικού Τσίπρα" και "παραμονή στο ευρώ ή έξοδος στην δραχμή".


Ως πόσο ανόητοι μπορεί να είμαστε οι Νεο-Ελληνες. Για μια ακόμα φορά είμαστε θύματα δημαγωγίας. Και επειδή οι εξελίξεις είναι αναπόφευκτα δυσμενείς, η σκληρή πραγματικότητα που θα ακολουθήσει θα έχει σαν συνέπεια, η όποια Κυβέρνηση προκύψει να είναι μικρής διάρκειας. Και εξηγώ:

  1. Όπως θα δείτε στο άρθρο φιλολογία περί δραχμής η δεξαμενή ευρώ στερεύει και αργά ή γρήγορα θα στερρεύσει η χρηματοδότηση της Ελλάδας. Στην ακραία αυτή περίπτωση που όμως οδηγούμαστε, ή έξοδος στην δραχμή θα είναι βίαια με πιθανό ενδεχόμενο ένα προσωρινό χάος (ας ελπίσουμε προσωρινό...). Η κατάσταση θα ήταν περισσότερο ανώδυνη, αν οι Πολιτικοί μας είχαν πάρει την γενναία  απόφαση να πράξουν το απευκτέο της εξόδου στη δραχμή, με προνοητικότητα ένα με δύο χρόνια πριν. 
  2. Η νέα κυβέρνηση θα κληθεί να πάρει σκληρότερες αποφάσεις από αυτές που προβλέπονταν στο δεύτερο μνημόνιο . Κι αυτό γιατί, από τον Απρίλιο μέχρι σήμερα η κατάσταση έχει επιδεινωθεί πολύ περισσότερο. Όταν η Νέα Κυβέρνηση φέρει προς ψήφιση νέα αντιλαϊκά μέτρα, πως θα τα στηρίξει; Τι είδους ανθρωποειδή θα είναι οι Βουλευτές που θα κληθούν να ψηφίσουν την σφαγή του λαού; Και αν δεν πράξουν σύμφωνα με τις νέες αναβαθμισμένες επιταγές της Τρόϊκας, πως θα πάρουν χρηματοδότηση; Μπρός γκρεμός και πίσω ρεύμα. Αν στην εξουσία είναι η ΝΔ, ο δυνατός ΣΥΡΙΖΑ με το αποδυναμωμένο ΚΚΕ θα σαρώσουν με απεργίες. Αν στην εξουσία είναι μια Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τι θα γίνει; Θα επιβάλλουν φόρους στους έχοντες μόνο; και ποιούς θεωρούν έχοντες; τους ήδη κτυπημένους από τις επιδρομές ΠΑΣΟΚ; Θα κατασχέσουν καταθέσεις; θα κάνουν εφόδους στα σπίτια; 


Με λίγα λόγια, επειδή  οι Πολιτικοί μας σκέφτονται πάντα την θέση τους στην πολιτική σκηνή και όχι το πραγματικό καλό του Λαού, όταν θα εξαναγκαστούν να πάρουν την "απευκτέα" για αυτούς απόφαση να βγουν στην δραχμή,  θα καταρρεύσουν  ως χάρτινη τράπουλα, βάζοντας την χώρα σε πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο αποσταθεροποίησης από ότι αν είχαν πράξει σωστά και μεθοδικά την έξοδο μας στην δραχμή δύο χρόνια πριν. 

Γι αυτό, μην σπεύσετε να πανηγυρίσετε για το αποτέλεσμα των εκλογών. Η Κυβέρνηση που θα προκύψει δεν θα είναι σταθερή. Θα είναι πολύ βραχύβια. Και η κρίση θα βαθύνει την οικονομία μας πάρα πολύ. Ετοιμαστείτε για μεγάλα σοκ. 

Οι υποσχέσεις Σαμαρά είναι το λιγότερο αστείες. Για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανάπτυξης θα πρέπει να υπάρξει περιβάλλον  εμπιστοσύνης στους θεσμούς. Θα πρέπει να υπάρχουν κρατικά κεφάλαια (σε ευρώ που ήδη έχουν στερεύσει). Θα πρέπει να υπάρχει ένα δυνατό τραπεζιτικό σύστημα. Θα πρέπει να υπάρχουν υγιείς επιχειρήσεις. Θα πρέπει ο Λαός να έχει εισόδημα για να καταναλώσει. Για να γίνουν όλα τα προαναφερόμενα, θα χρειαστεί μια συνετή πολιτική 3-4 χρόνια. Είναι αυτό εφικτό σε καθεστώς μνημονίου και τόσο μεγάλης ύφεσης; Σίγουρα όχι. 

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, από ένα κόμμα 4%, έχει εξελιχθεί ανεξέλεγκτα σε κόμμα που θα πάει να πάρει 30% στις εκλογές. Με τι ταυτότητα; Με τόσους νέους που θα μπουν στο κόμμα, από προσχωρήσεις άλλων αριστερών, ο Τσίπρας και η αυλή του, θα είναι μια συντριπτική μειονότητα. Θα κρατήσουν τους συντρόφους τους στην ίδια παράταξη; ή θα διαλυθούν στις πρώτες δυσκολίες; Μήπως θα δούμε και τραμπουκισμούς από εξτρεμιστικά αριστερά στελέχη που θα αισθανθούν ότι θα έχουν γίνει εξουσία;